Skrzyczne - Szczyrk

[Ryszard Szwajcer]

Skrzyczne - Szczyrk
Parkingi pod wyciągiem płatne. Słono płatne.
Wyciąg krzesełkowy, dwuosobowy, z przesiadką na stacji "Pośredniej", lub dwuosobowe wyciągi orczykowe "kotwice".
Zjazd do dolnej stacji krzesełek już z wyglądu zniechęca wszystkich posiadaczy drogiego sprzętu do korzystania z tego stoku. Brązowy śnieg wymieszany z ziemią i tysiącami drobnych i grubych kamieni na całej szerokości stoku, skutecznie potrafi odstraszyć nawet największych zapaleńców zimowych sportów. Ostatni zjazd ze stoku pod kolejkę linową wygląda, jakby został posypany dużą ilością szlaki...
Pod wyciągiem orczykowym trasa kompletnie nie przygotowana: dziury, doły, muldy, krzywizny, słowem dla wielu osób początkujących wyjazd na górę jest walką o życie. Obsługa wyciągów skłania nawet mało bystrych obserwatorów do spostrzeżeń, że ci ludzie naprawdę w życiu wiele przeszli a grzanie góralskim grzańcem naprawdę nie jest im obce.
Trasy kompletnie nie przygotowane. Zalodzone, z dużą ilością luźno kulających się po stoku kamieni.
Ostatni raz byliśmy w Szczyrku wiele lat temu. Ponieważ Szczyrk nie dba o swoich klientów, zrobiliśmy sobie wieloletnią przerwę w odwiedzaniu tych stoków. Z tego co zobaczyliśmy na miejscu, nie tylko my obraziliśmy się na to miejsce. Ludzi malutko, stoki świecą pustkami.
Ogólnie Szczyrk stał się skansenem, w którym brakuje tylko pomnika Lenina oraz wielkich plakatów w gablotach za szybą, z PRL-owskimi przodownikami pracy.
Czas zatrzymał się w Szczyrku w początkach XX w.

Kolejne odwiedziny Skrzycznego, pewnie za kolejne 10 lat...

Powyższa opinia jest naszą, subiektywną opinią, stanowiącą nasze prywatne odczucia, spostrzeżenia i obserwacje, którą wcale nie należy się bezkrytycznie kierować przy wyborze stoku dla siebie.